Al op jonge leeftijd leerde ik dat het leven niet vanzelfsprekend is. Toen mijn jongere broertje Thijs werd geboren met allerlei complicaties, moesten we bij leven al afscheid van hem nemen, omdat niet zeker was of hij het zou redden. Gelukkig kwam het goed en leeft Thijs nu nog steeds. Maar dat intense moment liet een diepe indruk achter en werd gevolgd door andere periodes in mijn leven waarin ik opnieuw te maken kreeg met rouw en verlies.
Door alles wat ik meemaakte, voelde het op een gegeven moment als een roeping om iets met die ervaringen te doen. Het begeleiden van mensen in verdrietige en kwetsbare momenten sprak me enorm aan. Ik weet uit eigen ervaring hoe het is om in het donker te zoeken naar een beetje licht, naar iets dat houvast geeft. En hoe belangrijk dat is. Voor mij is de dood niet het einde. Liefde stopt niet – die gaat verder op een andere manier.
Na jaren in de horeca en als documentair levensfotograaf gewerkt te hebben, besloot ik een andere richting op te gaan. Ik volgde opleidingen en cursussen tot uitvaartverzorger en rouwcoach en specialiseerde me in het begeleiden van ouders die hun baby of kind verliezen.
Ik ben zorgzaam, hou van duidelijkheid en bereid me graag goed voor. Houvast is iets wat steeds terugkomt, in mijn eigen leven en in mijn werk. Want zonder houvast voelt alles wankel. Maar met houvast worden zelfs de zwaarste momenten iets draagzamer.
